بهار بازار خودرو سردتر از اسفند می شود؟
می گویند «سالی که نکوست از بهارش پیداست»؛ با عیدی زیرکانه و فریبکارانه شب سال نوی (اسفند ۱۴۰۱) تیم وقت وزارت صمت، مشخص بود مسیر به کجا ختم می شود. بهار بازار خودرو از همان ابتدا نیز نشان داد چه فردایی دارد؛ بهاری سردتر از اسفند و سیاه تر از شب.
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، صنعت خودروسازی کشور در حالی روزهای پایانی سال ۱۴۰۲ را شمارش می کند که شاید وضعیت مشابه امسال را در تاریخ پرفراز و نشیب خود به یاد نداشته باشد؛ سالی که قرار بود بیش از یک میلیون و پانصد هزار تولید داخل در کنار ۲۰۰ هزار دستگاه خودروی وارداتی، کمر قیمت ها را بشکند و باعث بازگشت روزهای خوب باشد.
سال ۱۴۰۲ در حالی آغاز شد که همه چشم انتظار شکوفایی صنعت بودند. قرار بود در این سال پیرو تصمیم ها و راه‌کارهای خاص و بی بدیل بزرگان مستقر در وزارت صمت، شاخ غول قیمت ها، تحریم ها و ممنوعیت ها یک جا و یک باره شکسته شود، اما به جای شاخ، کمر مردم زیر بار سنگین خبرها و بلاتکلیفی ها و گران تر شدن قیمت ها شکست. مانند همیشه مسئولانی آمدند و رفتند و اثرات بی نظیر تفکرات خود را برای مردم به جا گذاشتند. در سال جاری نه تولید به اندازه ای که اعلام شده بود به سرانجام رسید و نه واردات به عدد واهی و ادعایی نزدیک شد. تنها متولیان و مسئولان خودرویی و افراد و نهادهای مرتبط هر کدام به سهم خود تا توانستند با دیدگاه های فرازمینی، فاصله بسیاری از خانوارها را برای خرید خودرو بیش تر و بیش ترکردند.
با توجه به وضعیت تورمی و نرخ ارز، تعریف تازه تری از خودروی اقتصادی ارائه دادند و برخی همچنان نیز بر دستاویز خودرو ۵ هزار دلاری چنگ می زنند و گرانی موجود را توجیه می کنند. اعداد و ارقام بازار خودروها مانند اختلاس ها، دیگر تعجب آور نیستند، دیگر کسی از پرش و جهش قیمت ها به بهت فرو نمی رود.
آیا این برای بازاری که سال را با سودای تنظیم و تعادل عرضه و تقاضا کرد، امری عادی به شمار می آید؟ آیا ممکن است مردمی که به دنبال خرید خودروهای به‌روز با قیمت های مناسب بودند، به همین سرعت خواسته خود و هیاهو و موج سواری مسئولان خودرویی را فراموش کرده باشند؟ آیا افرادی که بیش از یک سال برای خرید خودروی داخلی و خارجی صبر کرده اند، گذر ایام به سادگی پذیرش و عادی شدن افزایش قیمت ها بوده است؟ پس به چه علت برای بسیاری همه چیز عادی جلوه می کند و دیگر کم تر دهانی از بالا رفتن قیمت ها از تعجب باز می ماند؟
به نظر می رسد ریشه تمام این بی خیالی های ظاهری و بی تفاوت شدن ها را باید در بی اعتمادی به متفکران خودرویی کشور و در نمایی بازتر در حکمرانی اقتصادی کشور جست‌وجو کرد. در سال جاری واقعاً مسئولان و متولیان چه دستاوردی را به عنوان نمونه ای از عملکرد موفق خود می خواهند معرفی کنند؟ آیا واردات با درستی انجام شده است؟ آیا نمایشگاه های متعدد خودرویی با عناوین و اسم های مختلف، خروجی و دستاوردی داشته اند؟ آیا توانسته اند گره ای از صنعت خودروسازی کشور باز کنند؟
در هر صورت، سال ۱۴۰۲ با سودای واردات آغاز شد و با برقی‌بازی در حال پایان است. تمام آن چه در این صنعت رخ داده است، تاکنون هیچ اثری بر کارکرد درست آن نداشته است. یک سال مردم را به معنای واقعی کلمه سر کار گذاشتند و آخر کار هم که مپرس. به عبارت بهتر، سال ۱۴۰۲ را می توان سال نمایشگاه و رونمایی ها دانست، سالی که اجبار حضور در سامانه یکپارچه در عمل یک سال خودروسازی کشور را به کما برد و تمام تلاش ها معطوف به ایفای تعهداتی بود که وزارت صمت بدون نظرخواهی بر عهده تولیدکنندگان گذاشته بود.
در این شرایط، حمکرانی اقتصادی کشور اگر واقعاً آن گونه که مدعی است، دلسوز مردم و کشور بوده و قصد ارتقای سطح و شأن زندگی مردم را دارد، با یک حرکت می تواند ادعای خود را ثابت کند؛ دستان خود را از اقتصاد کوتاه کند و اجازه بدهد صنعت خودروسازی کشور به معنای واقعی کلمه در مسیر درست خصوصی سازی قرار بگیرد. مردم تاب مافیابازی و خصولتی‌بازی جدید را ندارند، این صنعت هم دیگر جانی برای این بازی ها ندارد؛ زندگی مردم، محل آزمون و خطای مدیران نیست.
نظر بدهید