بیش از شش دهه از آغاز خودروسازی در ایران می‌گذرد؛ صنعتی که فراز و نشیب‌های زیادی را به خود دیده است. در این میان، به نظر می‌رسد ال ۹۰ تنها دستاورد ۶۰ سال خودروسازی ایران است، چراکه غیر از آن، برای توانمندی خودروسازان مثال دیگری وجود ندارد. آیا تمام این فرصت‌سوزی‌ها ریشه در اقتصاد دولتی و دستوری دارد؟
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، وضعیت نامساعد و پرفشار این روزهای صنعت خودروسازی کشور، کار را به جایی رسانده است که فعالان این صنعت از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا صدای خود را از طریق رسانه‌ها به گوش مسئولان و متولیان برسانند.
به‌عنوان مثال، دیروز احمد نعمت‌بخش، دبیر انجمن خودروسازان ایران، در مراسم آغاز به کار خط تولید خودروی پارس نوآ با اشاره به اینکه قطعه‌سازان همواره در کنار خودروسازان بوده و به کمک خطوط تولید آمده‌اند، به سخت‌گیری‌های سازمان ملی استاندارد اشاره کرد و گفت: «استانداردها برای واردات خودرو آسان گرفته می‌شود و حتا استاندارد چین نیز مورد پذیرش است، اما برای خودروهای داخلی و قطعات، آن‌چنان سخت‌گیرانه عمل می‌شود که روند تولید را مختل می‌کند.»
دبیر انجمن صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه‌سازان کشور، آرش محبی‌نژاد، نیز با اشاره به پیشرفت‌های حاصل‌شده در توسعه و ارتقای کیفیت خودروهای داخلی تصریح کرد: «در دوران تحریم شاهد رشد چشم‌گیر داخلی‌سازی بودیم. به‌عنوان نمونه، خودرو ال ۹۰ که پیش‌تر تنها ۵۵ درصد داخلی‌سازی داشت، اکنون نه‌تنها به استانداردهای روز بازگشته، بلکه از نسخه‌های فرانسوی پیشرفته‌تر شده است.»
او خاطرنشان کرد: «صنعت خودروسازی کشور توانسته است با ارتقای استانداردها و بهبود کیفیت، در مسیر خودکفایی گام‌های مؤثری بردارد.»
شراکت با چین بدون دستاورد
این موضوع نشان می‌دهد که از یک‌سو، در این سال‌ها شراکت با چین بدون دستاورد بوده است. به بیان دیگر، خودروسازان ایرانی بنابه هر دلیلی نتوانسته‌اند طرف‌های چینی را وادار به سرمایه‌گذاری مشترک کنند. البته ابهام در آینده سیاست خارجی، افزایش ریسک‌های اقتصادی، تحریم، عدم ثبات قوانین و مداخلات دولت در این مسئله مؤثر هستند. از سوی دیگر، همین همکاری هم تا امروز منجر به نتیجه دلخواه نشده است.
به نحوی که هنوز بعد از گذشت بیش از دو دهه، همچنان ال ۹۰ به‌عنوان معیاری برای توانمندی تولیدات کیفی در ایران مطرح می‌شود. یعنی غیر از این محصول، خودروی دیگری برای عرضه و ارائه وجود ندارد. به‌رغم گذشت بیش از ۶۰ سال از ورود ایران به خودروسازی که با مونتاژ آغاز شد، همچنان مونتاژکار مانده‌ایم. همچنان گلوی تولیدمان در دستان چین است. اگر آن‌ها نخواهند، تولید خودرو در ایران متوقف خواهد شد. ضمن اینکه تنها خودرویی که توانسته‌ایم تا حد بالایی ارتقاء داده و به نوعی بومی کنیم، یک پلتفرم فرانسوی است. به بیان دیگر، فرانسوی‌ها به‌رغم بدعهدی‌ها، برای خودروسازی ایران مفیدتر بوده‌اند.
در این میان اما نکته قابل‌تأمل، فقدان خودرویی است که بتوان آن را محصولی ملی دانست. در هر نشست و هر برنامه‌ای فقط و فقط ال ۹۰ به‌عنوان مثال مطرح می‌شود. این یعنی نه‌تنها پیشرفت نکرده‌ایم، بلکه در این شش دهه فقط و فقط درجا زده‌ایم. آیا فقط دولتی بودن این صنعت ریشه مشکلات است؟
نوشته ال 90 تنها دستاورد 60 سال خودروسازی ایران؟ اولین بار در اسب بخار. پدیدار شد.
نظر بدهید